Wie ik ben

Vriendelijk dank voor uw bezoek aan FD Consultancy! Leuk dat u een bezoek brengt aan mijn website.

Om u enigszins een indruk te geven omtrent mijn achtergrond, probeer ik hieronder uit te leggen waar ik me de afgelopen ruim 40 jaren zoal mee bezig gehouden heb.

Toen ik 19 jaar oud was, heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel onder de naam Benelux Repairs. Ik volgde op dat moment nog een opleiding aan de MTS te Helmond. Maar in mijn vrije tijd hield ik me bezig met het repareren van allerlei huishoudelijke apparaten voor familie en vrienden.

Daarnaast was ik na schooltijd en in de weekenden niet weg te slaan van de werkvloer van Audacter B.V., een ingenieursbureau uit Nuenen.

Ook werkten we aan machines voor Campina waarmee ijstaarten volautomatisch in exact gelijke stukken werden gesneden en we ontwikkelden stalcomputers voor Fancom waarmee het klimaat in veehouderijen automatisch kon worden geregeld en bewaakt.

Ik voelde me daar als een vis in het water. Terwijl ik overdag mijn opleiding aan de MTS volgde, kreeg ik in mijn vrije tijd dagelijks de kans om de allernieuwste technologieën te verkennen.

Binnen Audacter hanteerde men één kernwaarde: het maakt werkelijk niet uit hoeveel tijd bepaalde werkzaamheden in beslag nemen, zolang het eindresultaat maar perfect is. En precies dát principe heb ik gedurende mijn gehele verdere loopbaan nagestreefd en over proberen te brengen op mijn medewerkers.

Het was dan ook bij Audacter waar ik voor het eerst in aanraking kwam met brand- en inbraakbeveiliging. Op een dag kwam de meneer van de verzekering langs en die vertelde tegen mijn baas dat er in ons pand een alarminstallatie aangelegd moest worden. Niet lang daarna kreeg ik de verantwoordelijkheid toegewezen voor “operatie beveiliging”. Natuurlijk kies je als ingenieursbureau niet voor een standaardoplossing. Nee, je ontwikkelt je eigen systeem omdat je van mening bent dat een systeem op een bepaalde manier (lees: jouw manier) zou moeten werken.

Uiteindelijk heeft “mijn systeem” ruim 20 jaar probleemloos gefunctioneerd! Het installeren van dat alarmsysteem had me erg veel plezier en voldoening opgeleverd, en ik besloot me op dat vakgebied verder te specialiseren door me in te schrijven voor diverse vakopleidingen. In de jaren daarna zouden er nog vele volgen.

In de periode rondom 1990 hield ik me voornamelijk bezig met de aanleg van beveiligingssystemen bij particulieren en winkeliers.

De markt voor goedgekeurde professionele alarminstallaties werd steeds groter, met name als gevolg van strengere eisen welke hier door verzekeraars aan gesteld werden.

Omdat ik me hier meer en meer mee bezig hield, verdween het repareren van huishoudelijke apparaten langzaamaan naar de achtergrond. In de voorbije jaren waren er diverse identiteiten ontstaan. Zo maakte ik gebruik van:

• Benelux Repairs (reparatie huishoudelijke apparatuur)
• Benelux Security Service (levering en aanleg inbraakbeveiliging)
• MCS Automatisering (levering van computerapparatuur)
• Benelux Interface Technology (ontwikkeling van custom made electronics)

In de jaren daarna volgden de ontwikkelingen elkaar in snel tempo op. Behalve met beveiligingsinstallaties ging ik me ook bezighouden met de levering en aanleg van camerasystemen, geluidsinstallaties, computernetwerken en licht- en krachtstroominstallaties.

Enkele jaren later werden bedrijfstelefooninstallaties en autotelefoons (de voorloper van ons huidige “mobieltje”) aan dat portfolio toegevoegd. In die tijd werd de Nederlandse telecommunicatiemarkt geliberaliseerd, wat betekende dat naast PTT Telecom, wij als installateurs ook telefonieoplossingen mochten aanbieden.

Het werd steeds drukker en mijn werkdagen werden steeds langer. Ik besefte dat er iets moest gebeuren en besloot een medewerker aan te nemen.

Vanaf dat moment hebben we een enorme groei doorgemaakt. Het aantal medewerkers groeide in de jaren die volgden gestaag, zowel op kantoor voor zaken als werkvoorbereiding en administratie maar ook op de werkvloer voor service- en installatiewerkzaamheden.

Toen we in 2001 naar ons fonkelnieuwe bedrijfspand gelegen aan industrieterrein “de Spaarpot” te Geldrop verhuisden, werkten we inmiddels met zo’n 20 medewerkers.

Wij waren met recht een speler van niveau en werkte voor een aantal vaste opdrachtgevers zoals ASML, Daf, VDL, Industriebond FNV, Brinks Waardetransport en Philips, maar we waren ook regelmatig te vinden bij (semi)overheidsprojecten, op scholen of in ziekenhuizen.

Wij leverden werkelijk álles wat binnen een woning of bedrijfspand benodigd was aan techniek, zolang het maar “op basis van dunne draadjes werkte”. Uitsluitend installaties in het hogere niveau waarbij we waren gespecialiseerd in de onderlinge integratie van de diverse disciplines. Wij begrepen dat we door systemen met elkaar “te laten praten” gebouwen slimmer konden maken. Dat bleek in die tijd een gat in de markt: domoticasystemen.

Er waren niet zo veel plekken waar je net als bij ons de toekomst kon ontwerpen. Wij liepen graag voorop, altijd zin om opnieuw de status quo uit te dagen.

Het verschil tussen goed en fantastisch betekende het constant aangaan van oncomfortabele uitdagingen die eindeloos veel moeite kostten. Maar toch wilden we niet anders.

Ik ben dan ook bijzonder trots op de evolutie die het bedrijf onder mijn leiding heeft doorgemaakt.

Door de jaren heen was er veel veranderd: op een gegeven moment keek ik achterom en besefte dat onbewust -en eigenlijk ongewild- mijn vaste uitrusting was gewijzigd van soldeerbout en overall naar rekenmachine en kostuum. Ik was eigenlijk totaal niet meer bezig met de techniek waarmee het ruim 20 jaar voorheen allemaal begonnen was. Ik was verworden tot een people manager waarbij ik de dagelijkse leiding en verantwoording had over de gehele organisatie.

Deze gewaarwording leidde ertoe dat ik in 2006 besloot mijn aandelen in BBN te verkopen. Ik wilde mezelf weer kunnen focussen op het prutsen met weerstandjes en transistortjes en de ontwikkeling van eigen apparatuur.

Ik droeg na ruim 20 jaar, in het volste vertrouwen dat daarmee de zaak in goede handen zou zijn, de dagelijkse leiding over aan Jos (operationeel), Huib (verkoop) en Gerard (techniek). Drie zeer ervaren “oude rotten” uit het vak die hun sporen in de beveiliging ruimschoots verdiend hadden binnen de directie van Varel Alarmgroep (VAG), het huidige Chubb Fire & Security.

De klantenkring daarentegen was van hoog niveau: een zogenaamde gated community die ons hadden geselecteerd als preferred supplier op het gebied van beveiligings-, communicatie- en domoticasystemen.

Ik heb een domotica-oplossing voor deze villa’s en appartementen ontwikkeld op basis van volledige integratie: één systeem wat middels touchscreens verdeeld over de woning alle disciplines regelde zoals de verlichting, het klimaat, de gordijnen, de geluidsinstallatie, de brand- en inbraakbeveiliging, het toegangscontrolesysteem, de camera’s en de intercommunicatie.

Daarbij verloren we de bouwkundige aspecten zoals het hang- en sluitwerk, de hekwerken rondom de woning en het bouwkundig realiseren van een panic-room ook zeker niet uit het oog.

In 2012 was er na 5 jaar intensieve technische ontwikkeling en begeleiding van engineers voor mij sprake van een volledig geautomatiseerd proces met uitsluitend repeterende werkzaamheden. Ik besefte dan ook dat hier voor mij geen enkele uitdaging meer te bespeuren was, maar dat ik dagelijks een herhaling van zetten uitvoerde. Dit besef in combinatie met het wekelijks op en neer vliegen tussen Nederland en Turkije terwijl mijn kinderen opgroeide in Nederland eiste zijn tol. Uiteindelijk verkocht ik mijn aandelen in het Turkse bedrijf en vestigde mij wederom in Nederland.

Vrijwel direct na de oprichting van mijn nieuwe bedrijf kreeg ik een grote opdracht van AIG BV (Arnhemse Investerings Groep) om de elektrotechnische aspecten te bewaken en coördineren van de renovatie van het hoofdkantoor van de voormalige PTT Postcheque- en Girodienst gelegen aan de Jansbuitensingel te Arnhem.

Zo’n jaar later, direct na de afronding van deze opdracht volgde de opdracht om de beveiliging, communicatie en domotica te ontwerpen, aan te besteden, te begeleiden en de uitvoering te monitoren van een groot exclusief verzorgingstehuis (huize Rosorum) gelegen te Arnhem. Dit project nam in totaal zo’n 1,5 jaar in beslag.

Daarna heb ik me nog ruim een jaar bezig gehouden met de volledige renovatie van een monumentaal kantoorpand in Waalre in opdracht van Duisenburgh Advies en Vermogensbeheer.

Inmiddels is het dan 2015 en is het 9 jaar geleden dat ik mijn onderneming BBN verkocht. Die overname bleek achteraf, ondanks alle goede bedoelingen van Jos, Huib en Gerard, niet erg succesvol. In de jaren na mijn vertrek raakten zij meerdere malen betrokken bij een faillissement. Zij wisten echter telkenmale externe partijen te vinden die bereid waren geld in het bedrijf te investeren ten behoeve van een doorstart.

In 2015 werd ik door een bevriende advocaat gewezen op het zoveelste faillissement van BBN. Ik heb me daarop bij de curator gemeld en heb aangegeven het bedrijf nieuw leven in te willen blazen via een doorstart, maar helaas bleek het bedrijf in de huidige vorm niet meer levensvatbaar. De eens zo gerenommeerde naam BBN had ernstig geleden.

Zij hadden geen vertrouwen meer in de huidige directie en waren op zoek naar een betrouwbare partner die bereid was zich te ontfermen over de duizenden klanten wiens alarmsystemen in de loop der jaren door BBN op hun meldkamer waren aangesloten.

Daarop benaderde ik Paul Lauwers. Ik kende hem nog uit het verleden, want hij had jarenlang als monteur voor mij gewerkt bij BBN. Toen ik in 2006 mijn werkzaamheden neerlegde was dat voor Paul ook aanleiding om ermee te stoppen. Hij startte daarop zijn eigen beveiligingsbedrijf: SafetyCom te Veldhoven.

Ik heb Paul toen gevraagd of hij bereid zou zijn om samen met mij de dienstverlening aan de voormalige BBN-klanten voort te zetten. Eén en ander vanwege het feit dat hij over de benodigde faciliteiten beschikte en ik de meeste relaties nog kende uit het verleden.

Na een kort maar constructief overleg vielen de puzzelstukjes al heel snel in elkaar. We besloten een nieuw bedrijf op te zetten waarin we onze gezamenlijke kennis en ervaring konden bundelen.

Binnen een half jaar hadden we, ondanks de lastige voorgeschiedenis, het bedrijf toch weer succesvol terug op de rails. We hadden inmiddels extra medewerkers aangenomen en het bedrijfspand in Veldhoven verbouwd met een bescheiden showroom, een technische dienst en extra werkplekken.

Zowel Paul als ik waren dagelijks aan het werk voor beide bedrijven. Na enkele jaren vroegen zowel klanten als personeel zich af wat uiteindelijk het verschil nog was tussen VWS en SafetyCom. Daarnaast was het voor onszelf administratief behoorlijk complex geworden om zaken als inkoop en kosten te verdelen over beide bedrijven.

Eén van uitdrukkelijke wensen die ik had uitgesproken bij de samenvoeging van VWS en SafetyCom, was de verhuizing van Veldhoven naar Eindhoven naar een bedrijfspand met een professionelere uitstraling. We hebben meer dan een half jaar gezocht naar een geschikt pand maar konden niets vinden.

Uiteindelijk kochten we in mei 2017 op industrieterrein Achtse Barrier in Eindhoven een enorm vervallen bedrijfspand gelegen aan de Nijverheidsweg 15 en besloten dit rigoureus te gaan verbouwen.

Gezien het feit dat ik door de jaren heen behoorlijk wat ervaring had opgedaan met de bouw en verbouw van bedrijfspanden besloten we dat ik de verbouwing van het pand voor mijn rekening zou nemen.

En zo gezegd, zo gedaan. Ik trommelde een aantal relaties uit het verleden op waarmee ik regelmatig bouwprojecten gerealiseerd had.

Ik besloot vrijwel het gehele pand te slopen en ben van scratch af aan opnieuw begonnen. Van gevel tot kozijnen, van vloer tot dak, maar ook het gehele interieur heb ik vernieuwd. Een enorme klus mede vanwege het feit dat mijn dagelijkse werk in de vorm van het bezoeken van klanten “gewoon” doorging.

Op 31 december 2017 draaide ik, terwijl de vuurpijlen her en der al door de lucht vlogen, de voordeur op slot en was alles gereed om het pand op 2 januari in gebruik te nemen.

Paul en ik hadden de taken goed verdeeld. We deden allebei waar we goed in waren. Ik was verantwoordelijk voor de commercie en was dagelijks bij zowel bestaande als nieuwe klanten te vinden voor het uitbrengen van technische adviezen en offertes. Paul was operationeel verantwoordelijk, bewaakte alle lopende processen en stuurde de gehele organisatie aan.

We hadden een fijn en professioneel team van medewerkers om ons heen en maakten de allermooiste systemen. Niet uitsluitend inbraakbeveiligingen, maar ook toegangscontrole, brandbeveiliging, camerasystemen, intercomsystemen, telefooninstallaties en domoticasystemen.

Naast onze eigen medewerkers maakten we ook nog veelvuldig gebruik van externe partijen die de infrastructurele werkzaamheden (aanleg van de benodigde bekabeling) voor hun rekening namen.

AAB Beveiligingen had, ondanks die slechte resultaten van de afgelopen jaren, van oudsher wel een zeer goede naam in Tilburg en stond bekend als een bijzonder gerenommeerd en betrouwbaar beveiligingsbedrijf. De oorsprong van het bedrijf voerde zelfs terug het jaar 1992.

Tijdens de bouw van ons pand hadden we namelijk al rekening gehouden met toekomstige uitbreiding, hetzij door overnames, hetzij door autonome groei, dus die intrek was geen enkel probleem.

Vanaf 2020 gingen er dus nogal wat bedrijven “schuil achter het SafetyCom-logo”. Benelux Bedrijvengroep Nederland, van Wissen Electronics, van Wissen SafetyCom, AAB Beveiligingen en uiteraard SafetyCom zelf.

In totaal beheerden we vanaf toen zo’n 8.500 installaties in opdracht van zo’n kleine 5.000 opdrachtgevers. Onze opdrachtgevers bestonden uit particulieren, MKB’ers, (semi-)overheid, scholen, winkelketens, etc..

Wij waren, als één van de weinige aanbieders in de markt, in staat om daar invulling aan te geven.

De brand- en inbraakbeveiliging, de toegangscontrole, de telefooninstallatie en het computernetwerk samen met de benodigde glasvezelbekabeling, het camerasysteem, de geluidsinstallatie en ga zo maar door. Eén aanspreekpunt voor de opdrachtgever. Vervolgens namen wij letterlijk alles uit handen. Van vergunningaanvraag tot het voeren van besprekingen met gemeente en/of verzekeraars. De uitvoering van het hang- en sluitwerk, de aansturing van het openen en sluiten van de poort, de koppeling van de zwakstroom- naar de sterkstroominstallaties, de afschakeling van de (klimaat)thermostaten wanneer het alarm was ingeschakeld. En ga zo maar door. Wij regeleden werkelijk alles voor onze opdrachtgevers.

Onze opdrachten (lees: klanten) werden steeds groter van omvang en de hoeveelheid te verzetten werk nam hand over hand toe. In een financieel zeer onstabiele markt in combinatie met de opkomst van het coronatijdperk en alle daarbij behorende beperkingen was het niet eenvoudig nieuwe medewerkers aan te trekken en ons bedrijf verder uit te bouwen. Onze orderportefeuille bood de allermooiste mogelijkheden tot groei, maar we waren bij lange na niet in staat om alles in te vullen.

Ik kan u verzekeren dat niets meer frustrerend is dan nee moeten zeggen tegen een aanvraag van een potentiële klant. Dat druist in tegen alle regels van zakendoen.

Maar het kon niet anders. Niet in de laatste plaats ter bescherming van onze potentiële opdrachtgevers, want hoe vervelend zou het niet zijn om gaandeweg het uitvoerend traject nee te moeten verkopen en daarmee een opdrachtgever juist in de problemen te brengen?

We hebben gedurende een periode van ruim twee jaar alles maar dan ook alles in het werk gesteld om extra medewerkers aan te trekken, maar we visten, net als onze collega-installateurs in een lege vijver.

Deze dagelijks terugkerende frustratie was voor ons uiteindelijk reden om het werven van personeel te gaan outsourcen. We kwamen hiertoe met diverse partijen in contact waaronder AdCorporate. Zij stelden ons direct tijdens onze eerste kennismaking de vraag of we ook open zouden staan om ons aan te sluiten bij een grotere marktspeler en zodoende gezamenlijk te profiteren van de marktwerking en synergievoordelen.

Dat was voor ons in eerste instantie een duidelijke No-Go, maar onderweg naar huis kregen Paul en ik al debatterend, steeds meer het gevoel dat dit wel degelijk een goede optie zou kunnen zijn. In de dagen daarna besloten we, na zorgvuldige afweging, om er toch een tweede gesprek aan te wijden. En een derde, en een vierde en een vijfde….

Deze transitie zou voor SafetyCom dus van grote waarde kunnen zijn. Met ondersteuning van Techone zouden we ons bedrijf aanzienlijk kunnen uitbreiden en onze bedrijfsprocessen significant professionaliseren vanwege hun diepgaande expertise op deze gebieden. Ook zouden we een verregaande samenwerking met collega-bedrijven uit de TechOne groep aan kunnen gaan en zodoende over meer montagecapaciteit kunnen beschikken.

Onderdeel van dat plan was om zowel Paul als mij nog een tijdje “aan boord te houden” op basis van een managementovereenkomst. Wij waren beiden bijzonder enthousiast over het geboden voorstel en besloten, na enig overleg, akkoord te gaan: we verkochten onze onderneming aan TechOne.

Ik heb me vervolgens nog twee jaar exclusief aan hen verhuurd in de rol van technisch adviseur. Gedurende die periode verzorgde ik de externe advisering en verkoop aan zowel bestaande als nieuwe relaties van SafetyCom.

Vanaf december 2023 werk ik inmiddels niet meer exclusief voor SafetyCom, doch werk ik ook voor andere opdrachtgevers.

Op deze website vindt u uitgebreide informatie over hetgeen waarmee ik u van dienst zou kunnen zijn. Dus ik zou zeggen:

Welkom bij FD Consultancy